Definify.com
Definition 2025
magnificatus
magnificatus
Latin
Participle
magnificātus m (feminine magnificāta, neuter magnificātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | magnificātus | magnificāta | magnificātum | magnificātī | magnificātae | magnificāta | |
| genitive | magnificātī | magnificātae | magnificātī | magnificātōrum | magnificātārum | magnificātōrum | |
| dative | magnificātō | magnificātō | magnificātīs | ||||
| accusative | magnificātum | magnificātam | magnificātum | magnificātōs | magnificātās | magnificāta | |
| ablative | magnificātō | magnificātā | magnificātō | magnificātīs | |||
| vocative | magnificāte | magnificāta | magnificātum | magnificātī | magnificātae | magnificāta | |
References
- Félix Gaffiot (1934), “magnificatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- magnificatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016