Definify.com
Definition 2025
manala
manala
Estonian
Noun
manala (genitive manala, partitive manalat)
- underworld; the place where people go after dying according to the Finnic mythology.
- (figuratively) death
Declension
Inflection of manala (ÕS type 1/ohutu, no gradation)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | manala | manalad |
| accusative | manala | manalad |
| genitive | manala | manalate |
| partitive | manalat | manalaid |
| illative | manalasse | manalatesse manalaisse |
| inessive | manalas | manalates manalais |
| elative | manalast | manalatest manalaist |
| allative | manalale | manalatele manalaile |
| adessive | manalal | manalatel manalail |
| ablative | manalalt | manalatelt manalailt |
| translative | manalaks | manalateks manalaiks |
| terminative | manalani | manalateni |
| essive | manalana | manalatena |
| abessive | manalata | manalateta |
| comitative | manalaga | manalatega |
Finnish
Pronunciation
- Hyphenation: ma‧na‧la
- Rhymes: -ɑnɑlɑ
- IPA(key): [ˈmɑnɑlɑ]
Noun
manala
- The place where people go after dying according to the Finnish mythology.
- Any mythical underworld.
Declension
| Inflection of manala (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | manala | manalat | |
| genitive | manalan | manalien | |
| partitive | manalaa | manalia | |
| illative | manalaan | manaliin | |
| singular | plural | ||
| nominative | manala | manalat | |
| accusative | nom. | manala | manalat |
| gen. | manalan | ||
| genitive | manalan | manalien manalainrare |
|
| partitive | manalaa | manalia | |
| inessive | manalassa | manalissa | |
| elative | manalasta | manalista | |
| illative | manalaan | manaliin | |
| adessive | manalalla | manalilla | |
| ablative | manalalta | manalilta | |
| allative | manalalle | manalille | |
| essive | manalana | manalina | |
| translative | manalaksi | manaliksi | |
| instructive | — | manalin | |
| abessive | manalatta | manalitta | |
| comitative | — | manalineen | |