Definify.com
Definition 2025
manducandus
manducandus
Latin
Participle
mandūcandus m (feminine mandūcanda, neuter mandūcandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mandūcandus | mandūcanda | mandūcandum | mandūcandī | mandūcandae | mandūcanda | |
| genitive | mandūcandī | mandūcandae | mandūcandī | mandūcandōrum | mandūcandārum | mandūcandōrum | |
| dative | mandūcandō | mandūcandō | mandūcandīs | ||||
| accusative | mandūcandum | mandūcandam | mandūcandum | mandūcandōs | mandūcandās | mandūcanda | |
| ablative | mandūcandō | mandūcandā | mandūcandō | mandūcandīs | |||
| vocative | mandūcande | mandūcanda | mandūcandum | mandūcandī | mandūcandae | mandūcanda | |