Definify.com
Definition 2025
manducans
manducans
Latin
Participle
mandūcāns m, f, n (genitive mandūcantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | mandūcāns | mandūcantēs | mandūcantia | ||
| genitive | mandūcantis | mandūcantium | |||
| dative | mandūcantī | mandūcantibus | |||
| accusative | mandūcantem | mandūcāns | mandūcantēs | mandūcantia | |
| ablative | mandūcante, mandūcantī1 | mandūcantibus | |||
| vocative | mandūcāns | mandūcantēs | mandūcantia | ||
1When used purely as an adjective.