Definify.com
Definition 2025
mansuetus
mansuetus
Latin
Adjective
mansuētus m (feminine mansuēta, neuter mansuētum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mansuētus | mansuēta | mansuētum | mansuētī | mansuētae | mansuēta | |
| genitive | mansuētī | mansuētae | mansuētī | mansuētōrum | mansuētārum | mansuētōrum | |
| dative | mansuētō | mansuētō | mansuētīs | ||||
| accusative | mansuētum | mansuētam | mansuētum | mansuētōs | mansuētās | mansuēta | |
| ablative | mansuētō | mansuētā | mansuētō | mansuētīs | |||
| vocative | mansuēte | mansuēta | mansuētum | mansuētī | mansuētae | mansuēta | |
Derived terms
Descendants
- Portuguese: manso
References
- mansuetus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mansuetus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “mansuetus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.