Definify.com
Definition 2024
meina
meina
See also: meinä
Faroese
Verb
meina (third person singular past indicative meinaði, third person plural past indicative meinað, supine meinað)
Conjugation
| v-30 | ||||
| infinitive | meina | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | meinandi | |||
| past participle a6 | meinaður | |||
| supine | meinað | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | meini | meinar | meinar | meina |
| past | meinaði | meinaði | meinaði | meinaðu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | meina! | — | meinið! |
Verb
meina
Conjugation
| v-29-2 | ||||
| infinitive | meina | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | meinandi | |||
| past participle a5/ a39 |
meintur | |||
| supine | meinað/ meint |
|||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | meini | meinar/ meinir |
meinar/ meinir |
meina |
| past | meinti | meinti | meinti | meintu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | meina/ mein! |
— | meinið! |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmeiːna/
- Rhymes: -eiːna
- Homophones: meyna
Verb
meina (weak verb, third-person singular past indicative meinti, supine meint)
Conjugation
meina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að meina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
meint | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
meinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég meini | við meinum | present (nútíð) |
ég meini | við meinum |
| þú meinir | þið meinið | þú meinir | þið meinið | ||
| hann, hún, það meinir | þeir, þær, þau meina | hann, hún, það meini | þeir, þær, þau meini | ||
| past (þátíð) |
ég meinti | við meintum | past (þátíð) |
ég meinti | við meintum |
| þú meintir | þið meintuð | þú meintir | þið meintuð | ||
| hann, hún, það meinti | þeir, þær, þau meintu | hann, hún, það meinti | þeir, þær, þau meintu | ||
| imperative (boðháttur) |
mein (þú) | meinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| meintu | meiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
meintur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
meintur | meint | meint | meintir | meintar | meint | |
| accusative (þolfall) |
meintan | meinta | meint | meinta | meintar | meint | |
| dative (þágufall) |
meintum | meintri | meintu | meintum | meintum | meintum | |
| genitive (eignarfall) |
meints | meintrar | meints | meintra | meintra | meintra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
meinti | meinta | meinta | meintu | meintu | meintu | |
| accusative (þolfall) |
meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
| dative (þágufall) |
meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
| genitive (eignarfall) |
meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
Verb
meina (weak verb, third-person singular past indicative meinaði, supine meinað)
Conjugation
meina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að meina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
meinað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
meinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég meina | við meinum | present (nútíð) |
ég meini | við meinum |
| þú meinar | þið meinið | þú meinir | þið meinið | ||
| hann, hún, það meinar | þeir, þær, þau meina | hann, hún, það meini | þeir, þær, þau meini | ||
| past (þátíð) |
ég meinaði | við meinuðum | past (þátíð) |
ég meinaði | við meinuðum |
| þú meinaðir | þið meinuðuð | þú meinaðir | þið meinuðuð | ||
| hann, hún, það meinaði | þeir, þær, þau meinuðu | hann, hún, það meinaði | þeir, þær, þau meinuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
meina (þú) | meinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| meinaðu | meiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að meinast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
meinast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
meinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég meinast | við meinumst | present (nútíð) |
ég meinist | við meinumst |
| þú meinast | þið meinist | þú meinist | þið meinist | ||
| hann, hún, það meinast | þeir, þær, þau meinast | hann, hún, það meinist | þeir, þær, þau meinist | ||
| past (þátíð) |
ég meinaðist | við meinuðumst | past (þátíð) |
ég meinaðist | við meinuðumst |
| þú meinaðist | þið meinuðust | þú meinaðist | þið meinuðust | ||
| hann, hún, það meinaðist | þeir, þær, þau meinuðust | hann, hún, það meinaðist | þeir, þær, þau meinuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
meinast (þú) | meinist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| meinastu | meinisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
meinaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
meinaður | meinuð | meinað | meinaðir | meinaðar | meinuð | |
| accusative (þolfall) |
meinaðan | meinaða | meinað | meinaða | meinaðar | meinuð | |
| dative (þágufall) |
meinuðum | meinaðri | meinuðu | meinuðum | meinuðum | meinuðum | |
| genitive (eignarfall) |
meinaðs | meinaðrar | meinaðs | meinaðra | meinaðra | meinaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
meinaði | meinaða | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
| accusative (þolfall) |
meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
| dative (þágufall) |
meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
| genitive (eignarfall) |
meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɛina/ (example of pronunciation)
Verb
meina (present tense meiner, past tense meinte, past participle meint, passive infinitive meinast, present participle meinande, imperative mein)
- mean (convey meaning)
- Kva meiner dei med dette?
- What do they mean by this?
- Kva meiner dei med dette?
- think (to be of the opinion)
- Eg veit ikkje kva eg skal meina om dette.
- I don't know what to think about this.
- Eg veit ikkje kva eg skal meina om dette.
Synonyms
Derived terms
References
- “meina” in The Nynorsk Dictionary.