Definify.com
Definition 2025
mercans
mercans
Latin
Participle
mercāns m, f, n (genitive mercantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | mercāns | mercantēs | mercantia | ||
| genitive | mercantis | mercantium | |||
| dative | mercantī | mercantibus | |||
| accusative | mercantem | mercāns | mercantēs | mercantia | |
| ablative | mercante, mercantī1 | mercantibus | |||
| vocative | mercāns | mercantēs | mercantia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
References
- mercans in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mercans in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “mercans”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.