Definify.com

Definition 2025

merkja ‎(third person singular past indicative merkti, third person plural past indicative merkt, supine merkt)

Conjugation of merkja

merkja ‎(weak verb, third-person singular past indicative merkti, supine merkt)

merkja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að merkja
supine (sagnbót)		merkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		merkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég merki	við merkjum	present (nútíð)	ég merki	við merkjum
	þú merkir	þið merkið		þú merkir	þið merkið
	hann, hún, það merkir	þeir, þær, þau merkja		hann, hún, það merki	þeir, þær, þau merki

past (þátíð)	ég merkti	við merktum	past (þátíð)	ég merkti	við merktum
	þú merktir	þið merktuð		þú merktir	þið merktuð
	hann, hún, það merkti	þeir, þær, þau merktu		hann, hún, það merkti	þeir, þær, þau merktu

imperative (boðháttur)	merk (þú)	merkið (þið)
	merktu	merkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

merkjast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að merkjast
supine (sagnbót)		merkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		merkjandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég merkist	við merkjumst	present (nútíð)	ég merkist	við merkjumst
	þú merkist	þið merkist		þú merkist	þið merkist
	hann, hún, það merkist	þeir, þær, þau merkjast		hann, hún, það merkist	þeir, þær, þau merkist

past (þátíð)	ég merktist	við merktumst	past (þátíð)	ég merktist	við merktumst
	þú merktist	þið merktust		þú merktist	þið merktust
	hann, hún, það merktist	þeir, þær, þau merktust		hann, hún, það merktist	þeir, þær, þau merktust

imperative (boðháttur)	merkst (þú)	merkist (þið)
	merkstu	merkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

merktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	merktur	merkt	merkt	merktir	merktar	merkt
accusative (þolfall)	merktan	merkta	merkt	merkta	merktar	merkt
dative (þágufall)	merktum	merktri	merktu	merktum	merktum	merktum
genitive (eignarfall)	merkts	merktrar	merkts	merktra	merktra	merktra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	merkti	merkta	merkta	merktu	merktu	merktu
accusative (þolfall)	merkta	merktu	merkta	merktu	merktu	merktu
dative (þágufall)	merkta	merktu	merkta	merktu	merktu	merktu
genitive (eignarfall)	merkta	merktu	merkta	merktu	merktu	merktu

merkja