Definify.com
Definition 2025
miniatus
miniatus
Latin
Adjective
miniātus m (feminine miniāta, neuter miniātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | miniātus | miniāta | miniātum | miniātī | miniātae | miniāta | |
| genitive | miniātī | miniātae | miniātī | miniātōrum | miniātārum | miniātōrum | |
| dative | miniātō | miniātō | miniātīs | ||||
| accusative | miniātum | miniātam | miniātum | miniātōs | miniātās | miniāta | |
| ablative | miniātō | miniātā | miniātō | miniātīs | |||
| vocative | miniāte | miniāta | miniātum | miniātī | miniātae | miniāta | |
References
- miniatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- miniatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “miniatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.