Definify.com
Definition 2025
ministrans
ministrans
Latin
Participle
ministrāns m, f, n (genitive ministrantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | ministrāns | ministrantēs | ministrantia | ||
| genitive | ministrantis | ministrantium | |||
| dative | ministrantī | ministrantibus | |||
| accusative | ministrantem | ministrāns | ministrantēs | ministrantia | |
| ablative | ministrante, ministrantī1 | ministrantibus | |||
| vocative | ministrāns | ministrantēs | ministrantia | ||
1When used purely as an adjective.