Definify.com
Definition 2025
minitabundus
minitabundus
Latin
Adjective
minitābundus m (feminine minitābunda, neuter minitābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | minitābundus | minitābunda | minitābundum | minitābundī | minitābundae | minitābunda | |
genitive | minitābundī | minitābundae | minitābundī | minitābundōrum | minitābundārum | minitābundōrum | |
dative | minitābundō | minitābundō | minitābundīs | ||||
accusative | minitābundum | minitābundam | minitābundum | minitābundōs | minitābundās | minitābunda | |
ablative | minitābundō | minitābundā | minitābundō | minitābundīs | |||
vocative | minitābunde | minitābunda | minitābundum | minitābundī | minitābundae | minitābunda |
References
- minitabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- minitabundus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “minitabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.