Definify.com
Definition 2025
mortificatus
mortificatus
Latin
Participle
mortificātus m (feminine mortificāta, neuter mortificātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mortificātus | mortificāta | mortificātum | mortificātī | mortificātae | mortificāta | |
| genitive | mortificātī | mortificātae | mortificātī | mortificātōrum | mortificātārum | mortificātōrum | |
| dative | mortificātō | mortificātō | mortificātīs | ||||
| accusative | mortificātum | mortificātam | mortificātum | mortificātōs | mortificātās | mortificāta | |
| ablative | mortificātō | mortificātā | mortificātō | mortificātīs | |||
| vocative | mortificāte | mortificāta | mortificātum | mortificātī | mortificātae | mortificāta | |