Definify.com
Definition 2025
munificus
munificus
Latin
Adjective
mūnificus m (feminine mūnifica, neuter mūnificum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mūnificus | mūnifica | mūnificum | mūnificī | mūnificae | mūnifica | |
| genitive | mūnificī | mūnificae | mūnificī | mūnificōrum | mūnificārum | mūnificōrum | |
| dative | mūnificō | mūnificō | mūnificīs | ||||
| accusative | mūnificum | mūnificam | mūnificum | mūnificōs | mūnificās | mūnifica | |
| ablative | mūnificō | mūnificā | mūnificō | mūnificīs | |||
| vocative | mūnifice | mūnifica | mūnificum | mūnificī | mūnificae | mūnifica | |
References
- munificus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- munificus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “munificus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.