Definify.com
Definition 2025
mussitabundus
mussitabundus
Latin
Adjective
mussitābundus m (feminine mussitābunda, neuter mussitābundum); first/second declension
- suppressing the voice, silent
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mussitābundus | mussitābunda | mussitābundum | mussitābundī | mussitābundae | mussitābunda | |
| genitive | mussitābundī | mussitābundae | mussitābundī | mussitābundōrum | mussitābundārum | mussitābundōrum | |
| dative | mussitābundō | mussitābundō | mussitābundīs | ||||
| accusative | mussitābundum | mussitābundam | mussitābundum | mussitābundōs | mussitābundās | mussitābunda | |
| ablative | mussitābundō | mussitābundā | mussitābundō | mussitābundīs | |||
| vocative | mussitābunde | mussitābunda | mussitābundum | mussitābundī | mussitābundae | mussitābunda | |
References
- mussitabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “mussitabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.