Definify.com
Definition 2025
nadejść
nadejść
Polish
Verb
nadejść pf (imperfective nadchodzić)
- (intransitive) to approach, to come, to walk up to. [usually (though not always) related to time not space]
- Skończyła się zima i nadeszła wiosna.
- Winter was over and spring came.
- Skończyła się zima i nadeszła wiosna.
Conjugation
Conjugation of nadejść pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, n, f | |
infinitive | nadejść | |||||
future tense | 1st | nadejdę | nadejdziemy | |||
2nd | nadejdziesz | nadejdziecie | ||||
3rd | nadejdzie | nadejdą | ||||
past tense | 1st | nadszedłem | nadeszłam | nadeszliśmy | nadeszłyśmy | |
2nd | nadszedłeś | nadeszłaś | nadeszliście | nadeszłyście | ||
3rd | nadszedł | nadeszła | nadeszło | nadeszli | nadeszły | |
conditional | 1st | nadszedłbym | nadeszłabym | nadeszlibyśmy | nadeszłybyśmy | |
2nd | nadszedłbyś | nadeszłabyś | nadeszlibyście | nadeszłybyście | ||
3rd | nadszedłby | nadeszłaby | nadeszłoby | nadeszliby | nadeszłyby | |
imperative | 1st | niech nadejdę | nadejdźmy | |||
2nd | nadejdź | nadejdźcie | ||||
3rd | niech nadejdzie | niech nadejdą | ||||
anterior adverbial participle | nadszedłszy | |||||
impersonal past | - | |||||
verbal noun | - |