Definify.com
Definition 2025
nuncupatus
nuncupatus
Latin
Participle
nuncupātus m (feminine nuncupāta, neuter nuncupātum); first/second declension
- named, called by name, having been called by name.
- (law) named or appointed as heir, having been named as heir.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | nuncupātus | nuncupāta | nuncupātum | nuncupātī | nuncupātae | nuncupāta | |
| genitive | nuncupātī | nuncupātae | nuncupātī | nuncupātōrum | nuncupātārum | nuncupātōrum | |
| dative | nuncupātō | nuncupātō | nuncupātīs | ||||
| accusative | nuncupātum | nuncupātam | nuncupātum | nuncupātōs | nuncupātās | nuncupāta | |
| ablative | nuncupātō | nuncupātā | nuncupātō | nuncupātīs | |||
| vocative | nuncupāte | nuncupāta | nuncupātum | nuncupātī | nuncupātae | nuncupāta | |