Definify.com
Definition 2025
obaudiens
obaudiens
Latin
Participle
obaudiēns m, f, n (genitive obaudientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | obaudiēns | obaudientēs | obaudientia | ||
| genitive | obaudientis | obaudientium | |||
| dative | obaudientī | obaudientibus | |||
| accusative | obaudientem | obaudiēns | obaudientēs | obaudientia | |
| ablative | obaudiente, obaudientī1 | obaudientibus | |||
| vocative | obaudiēns | obaudientēs | obaudientia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- obaudiens in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “obaudiens”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.