Definify.com
Definition 2025
obsitus
obsitus
Latin
Participle
obsitus m (feminine obsita, neuter obsitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | obsitus | obsita | obsitum | obsitī | obsitae | obsita | |
| genitive | obsitī | obsitae | obsitī | obsitōrum | obsitārum | obsitōrum | |
| dative | obsitō | obsitō | obsitīs | ||||
| accusative | obsitum | obsitam | obsitum | obsitōs | obsitās | obsita | |
| ablative | obsitō | obsitā | obsitō | obsitīs | |||
| vocative | obsite | obsita | obsitum | obsitī | obsitae | obsita | |
References
- obsitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obsitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “obsitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- in rag: pannis obsitus
- in rag: pannis obsitus