Definify.com
Definition 2025
obsoleturus
obsoleturus
Latin
Participle
obsolētūrus m (feminine obsolētūra, neuter obsolētūrum); first/second declension
- about to wear out
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | obsolētūrus | obsolētūra | obsolētūrum | obsolētūrī | obsolētūrae | obsolētūra | |
| genitive | obsolētūrī | obsolētūrae | obsolētūrī | obsolētūrōrum | obsolētūrārum | obsolētūrōrum | |
| dative | obsolētūrō | obsolētūrō | obsolētūrīs | ||||
| accusative | obsolētūrum | obsolētūram | obsolētūrum | obsolētūrōs | obsolētūrās | obsolētūra | |
| ablative | obsolētūrō | obsolētūrā | obsolētūrō | obsolētūrīs | |||
| vocative | obsolētūre | obsolētūra | obsolētūrum | obsolētūrī | obsolētūrae | obsolētūra | |