Definify.com
Definition 2025
obstaculum
obstaculum
Latin
Noun
obstāculum n (genitive obstāculī); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | obstāculum | obstācula |
| genitive | obstāculī | obstāculōrum |
| dative | obstāculō | obstāculīs |
| accusative | obstāculum | obstācula |
| ablative | obstāculō | obstāculīs |
| vocative | obstāculum | obstācula |
Synonyms
- (obstacle): impedīmentum
Related terms
Descendants
References
- obstaculum in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- OBSTACULUM in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “obstaculum”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.