Definify.com
Definition 2025
obstrictus
obstrictus
Latin
Participle
obstrictus m (feminine obstricta, neuter obstrictum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | obstrictus | obstricta | obstrictum | obstrictī | obstrictae | obstricta | |
| genitive | obstrictī | obstrictae | obstrictī | obstrictōrum | obstrictārum | obstrictōrum | |
| dative | obstrictō | obstrictō | obstrictīs | ||||
| accusative | obstrictum | obstrictam | obstrictum | obstrictōs | obstrictās | obstricta | |
| ablative | obstrictō | obstrictā | obstrictō | obstrictīs | |||
| vocative | obstricte | obstricta | obstrictum | obstrictī | obstrictae | obstricta | |
References
- obstrictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “obstrictus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be bound by one's word; to be on one's honour: fide obstrictum teneri (Pis. 13. 29)
- to have power over the people by trading on their religious scruples: religione obstrictos habere multitudinis animos (Liv. 6. 1. 10)
- to be bound by one's word; to be on one's honour: fide obstrictum teneri (Pis. 13. 29)