Definify.com
Definition 2025
obtectus
obtectus
Latin
Participle
obtectus m (feminine obtecta, neuter obtectum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | obtectus | obtecta | obtectum | obtectī | obtectae | obtecta | |
| genitive | obtectī | obtectae | obtectī | obtectōrum | obtectārum | obtectōrum | |
| dative | obtectō | obtectō | obtectīs | ||||
| accusative | obtectum | obtectam | obtectum | obtectōs | obtectās | obtecta | |
| ablative | obtectō | obtectā | obtectō | obtectīs | |||
| vocative | obtecte | obtecta | obtectum | obtectī | obtectae | obtecta | |
References
- obtectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “obtectus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.