Definify.com
Definition 2025
odio
odio
Italian
Etymology
From Latin odium (“hate”), whence also Italian uggia, inherited through Vulgar Latin.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɔdjo/
- Hyphenation: ò‧dio
Noun
odio m (plural odii, odî)
Verb
odio
- first-person singular indicative present of odiare
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈo.di.oː/, [ˈɔ.di.oː]
Verb
odiō (present infinitive odīre, perfect active odīvī); fourth conjugation, defective
Inflection
- In Classical Latin:
- In Late Latin:
Noun
odiō
References
- odio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “odio”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
-
(ambiguous) to be hated by some one: odio, invidiae esse alicui
-
(ambiguous) to be hated by some one: in odio esse apud aliquem
-
(ambiguous) to be separated by a deadly hatred: capitali odio dissidere ab aliquo (De Am. 1. 2)
-
(ambiguous) to be consumed with hatred: odio or invidia alicuius ardere
-
(ambiguous) to be fired with a passionate hatred: odio inflammatum, accensum esse
-
(ambiguous) to be hated by some one: odio, invidiae esse alicui
- odio in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016