Definify.com
Definition 2024
oksa
oksa
Finnish
Noun
oksa
- branch (woody part of a tree arising from the trunk)
- bough (firm branch)
- knot (a whorl left in lumber)
Declension
| Inflection of oksa (Kotus type 10/koira, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | oksa | oksat | |
| genitive | oksan | oksien | |
| partitive | oksaa | oksia | |
| illative | oksaan | oksiin | |
| singular | plural | ||
| nominative | oksa | oksat | |
| accusative | nom. | oksa | oksat |
| gen. | oksan | ||
| genitive | oksan | oksien oksainrare |
|
| partitive | oksaa | oksia | |
| inessive | oksassa | oksissa | |
| elative | oksasta | oksista | |
| illative | oksaan | oksiin | |
| adessive | oksalla | oksilla | |
| ablative | oksalta | oksilta | |
| allative | oksalle | oksille | |
| essive | oksana | oksina | |
| translative | oksaksi | oksiksi | |
| instructive | — | oksin | |
| abessive | oksatta | oksitta | |
| comitative | — | oksineen | |