Definify.com
Definition 2025
orbiculatus
orbiculatus
Latin
Adjective
orbiculātus m (feminine orbiculāta, neuter orbiculātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | orbiculātus | orbiculāta | orbiculātum | orbiculātī | orbiculātae | orbiculāta | |
| genitive | orbiculātī | orbiculātae | orbiculātī | orbiculātōrum | orbiculātārum | orbiculātōrum | |
| dative | orbiculātō | orbiculātō | orbiculātīs | ||||
| accusative | orbiculātum | orbiculātam | orbiculātum | orbiculātōs | orbiculātās | orbiculāta | |
| ablative | orbiculātō | orbiculātā | orbiculātō | orbiculātīs | |||
| vocative | orbiculāte | orbiculāta | orbiculātum | orbiculātī | orbiculātae | orbiculāta | |
References
- orbiculatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “orbiculatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.