Definify.com
Definition 2025
ornandus
ornandus
Latin
Participle
ōrnandus m (feminine ōrnanda, neuter ōrnandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ōrnandus | ōrnanda | ōrnandum | ōrnandī | ōrnandae | ōrnanda | |
| genitive | ōrnandī | ōrnandae | ōrnandī | ōrnandōrum | ōrnandārum | ōrnandōrum | |
| dative | ōrnandō | ōrnandō | ōrnandīs | ||||
| accusative | ōrnandum | ōrnandam | ōrnandum | ōrnandōs | ōrnandās | ōrnanda | |
| ablative | ōrnandō | ōrnandā | ōrnandō | ōrnandīs | |||
| vocative | ōrnande | ōrnanda | ōrnandum | ōrnandī | ōrnandae | ōrnanda | |
References
- Félix Gaffiot (1934), “ornandus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a digression, episode: quod ornandi causa additum est
- a digression, episode: quod ornandi causa additum est