Definify.com
Definition 2024
oscitabundus
oscitabundus
Latin
Adjective
oscitābundus m (feminine oscitābunda, neuter oscitābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | oscitābundus | oscitābunda | oscitābundum | oscitābundī | oscitābundae | oscitābunda | |
| genitive | oscitābundī | oscitābundae | oscitābundī | oscitābundōrum | oscitābundārum | oscitābundōrum | |
| dative | oscitābundō | oscitābundō | oscitābundīs | ||||
| accusative | oscitābundum | oscitābundam | oscitābundum | oscitābundōs | oscitābundās | oscitābunda | |
| ablative | oscitābundō | oscitābundā | oscitābundō | oscitābundīs | |||
| vocative | oscitābunde | oscitābunda | oscitābundum | oscitābundī | oscitābundae | oscitābunda | |
References
- oscitabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “oscitabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.