Definify.com

Definition 2024

oturmak

oturmak

Turkish

Verb

oturmak ‎(third-person singular simple present oturur)

  1. (intransitive) to sit
    Bir saattir bilgisayar karşısında oturuyorum.‎ ― I have been sitting in front of the computer for an hour.
  2. (intransitive, with dative case) to sit down (on), sit (upon)
  3. (intransitive, with locative case) to reside, dwell in
  4. (intransitive) to fit on
  5. (intransitive) to settle, subside
  6. (intransitive) to catch on, take root, become popular, be accepted

Conjugation

positive - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple oturur muyum? oturur musun? oturur mu? oturur muyuz? oturur musunuz? otururlar mı?
present continuous oturuyor muyum? oturuyor musun? oturuyor mu? oturuyor muyuz? oturuyor musunuz? oturuyorlar mı?
past definite oturdum mu? oturdun mu? oturdu mu? oturduk mu? oturdunuz mu? oturdular mu?
past continuous oturuyor muydum? oturuyor muydun? oturuyor muydu? oturuyor muyduk? oturuyor muydunuz? oturuyorlar mıydı?
future simple oturacak mıyım? oturacak mısın? oturacak mı? oturacak mıyız? oturacak mısınız? oturacaklar mı?
negative - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple oturmam oturmazsın oturmaz oturmayız oturmazsınız oturmazlar
present continuous oturmuyorum oturmuyorsun oturmuyor oturmuyoruz oturmuyorsunuz oturmuyorlar
past definite oturmadım oturmadın oturmadı oturmadık oturmadınız oturmadılar
past continuous oturmuyordum oturmuyordun oturmuyordu oturmuyorduk oturmuyordunuz oturmuyordular
future simple oturmayacağım oturmayacaksın oturmayacak oturmayacağız oturmayacaksınız oturmayacaklar

Derived terms

Related terms

References

  1. ↑ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*ol-ur-, *ol(u)-tur-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  2. ↑ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*ṑlu”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

    Etymology

    From Ottoman Turkish اوتورمق ‎(oturmak, “to sit, incubate, live, remain”), from Old Anatolian Turkish [script needed] ‎(otur-, “to sit”), from Proto-Turkic *ol-ur-, *ol(u)-tur- ‎(“to sit”),[1] causative form of Proto-Turkic *ol(u)-, which, according to the controversial Altaic hypothesis, is possibly derived from Proto-Altaic *ṑlu ‎(“to be, become; to come”).[2]Proto-Turkic *ol(u)-'s relation to Karakhanid [script needed] ‎(olmāk, “to be, become ripe”), and Turkish olmak ‎(“to be, become, happen, exist, be situated”) is not clear, at least the Turkish form is thought to be from Proto-Turkic *bōl- ‎(“to become”). The -/l/- in -/lt/- cluster was lost, compare a similar case in getir- (<*gẹl-tür-).

    Similar Results