Definify.com
Definition 2025
paenitendus
paenitendus
Latin
Participle
paenitendus m (feminine paenitenda, neuter paenitendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | paenitendus | paenitenda | paenitendum | paenitendī | paenitendae | paenitenda | |
| genitive | paenitendī | paenitendae | paenitendī | paenitendōrum | paenitendārum | paenitendōrum | |
| dative | paenitendō | paenitendō | paenitendīs | ||||
| accusative | paenitendum | paenitendam | paenitendum | paenitendōs | paenitendās | paenitenda | |
| ablative | paenitendō | paenitendā | paenitendō | paenitendīs | |||
| vocative | paenitende | paenitenda | paenitendum | paenitendī | paenitendae | paenitenda | |
References
- paenitendus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paenitendus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “paenitendus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.