Definify.com
Definition 2025
paenitens
paenitens
Latin
Participle
paenitēns m, f, n (genitive paenitentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | paenitēns | paenitentēs | paenitentia | ||
| genitive | paenitentis | paenitentium | |||
| dative | paenitentī | paenitentibus | |||
| accusative | paenitentem | paenitēns | paenitentēs | paenitentia | |
| ablative | paenitente, paenitentī1 | paenitentibus | |||
| vocative | paenitēns | paenitentēs | paenitentia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- paenitens in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers