Definify.com
Definition 2025
pandemus
pandemus
Latin
Adjective
pandēmus m (feminine pandēma, neuter pandēmum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | pandēmus | pandēma | pandēmum | pandēmī | pandēmae | pandēma | |
| genitive | pandēmī | pandēmae | pandēmī | pandēmōrum | pandēmārum | pandēmōrum | |
| dative | pandēmō | pandēmō | pandēmīs | ||||
| accusative | pandēmum | pandēmam | pandēmum | pandēmōs | pandēmās | pandēma | |
| ablative | pandēmō | pandēmā | pandēmō | pandēmīs | |||
| vocative | pandēme | pandēma | pandēmum | pandēmī | pandēmae | pandēma | |
Synonyms
- (public, general): pūblicus
References
- pandemus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “pandemus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.