Definify.com

Definition 2024


plekke

plekke

Afrikaans

Noun

plekke

  1. plural of plek

Dutch

Pronunciation

Noun

plekke

  1. (archaic) Dative singular form of plek

Limburgish

Noun

plekke n

  1. pasting, glueing

Verb

plekke
  1. to paste, glue
Forth conjugation (Montfortian)
Present SV Past SV Present VS Past VS Subjunctive SV Subjunctive VS
First person singular ich plek ich plekdje plek ich plekdje-n ich ich plekke plekke-n ich
Second person singular doe pleks doe plekdjes pleks se plekdjes se doe plekke plekker-doe
Third person singular dae plek dae plekdje plek t'r plekdje d'r dae plekke plekker-dae
First person plural weer plekke weer plekdje plektj v'r plekdje v'r weer plekke plekke v'r
Second person plural geer plek(tj) geer plekdje plek(tj) g'r plekdje g'r geer plekke plekketj g'r
Third person plural die plekke die plekdje plekke die plekdje die die plekke plekker-die
Other: Infinitive Gerund Present particle Past particle Adjective Adverb
Conjugation: (tö) plekke 't plekke n plekkendj höbbe geplek geplek(dje/dje-n/djer/djes) geplek(djelik)
Other: Noun Imperative singular impolite Imperative singular polite Imperative dual Imperative plural Ènkelzief
Conjugation: 't geplek n plek! plek(tj)! plekketj! plektj! plekkem