Definify.com

Definition 2024

poić impf ‎(perfective napoić)

Conjugation of poić impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		poić
present tense	1st	poję			poimy
	2nd	poisz			poicie
	3rd	poi			poją
past tense	1st	poiłem	poiłam		poiliśmy	poiłyśmy
	2nd	poiłeś	poiłaś		poiliście	poiłyście
	3rd	poił	poiła	poiło	poili	poiły
future tense	1st	będę poił¹	będę poiła¹		będziemy poili¹	będziemy poiły¹
	2nd	będziesz poił¹	będziesz poiła¹		będziecie poili¹	będziecie poiły¹
	3rd	będzie poił¹	będzie poiła¹	będzie poiło¹	będą poili¹	będą poiły¹
conditional	1st	poiłbym	poiłabym		poilibyśmy	poiłybyśmy
	2nd	poiłbyś	poiłabyś		poilibyście	poiłybyście
	3rd	poiłby	poiłaby	poiłoby	poiliby	poiłyby
imperative	1st	—			pójmy
	2nd	pój			pójcie
	3rd	niech poi			niech poją
active adjectival participle		pojący	pojąca	pojące	pojący	pojące
passive adjectival participle		pojony	pojona	pojone	pojeni	pojone
contemporary adverbial participle		pojąc
impersonal past		pojono
verbal noun		pojenie
¹or: będę poić, będziesz poić etc.