Definify.com
Definition 2025
polychronius
polychronius
Latin
Adjective
polychronius m (feminine polychronia, neuter polychronium); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | polychronius | polychronia | polychronium | polychroniī | polychroniae | polychronia | |
| genitive | polychroniī | polychroniae | polychroniī | polychroniōrum | polychroniārum | polychroniōrum | |
| dative | polychroniō | polychroniō | polychroniīs | ||||
| accusative | polychronium | polychroniam | polychronium | polychroniōs | polychroniās | polychronia | |
| ablative | polychroniō | polychroniā | polychroniō | polychroniīs | |||
| vocative | polychronie | polychronia | polychronium | polychroniī | polychroniae | polychronia | |
Descendants
- English: polychronious
References
- polychronius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “polychronius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.