Definify.com
Definition 2025
praebens
praebens
Latin
Participle
praebēns m, f, n (genitive praebentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | praebēns | praebentēs | praebentia | ||
| genitive | praebentis | praebentium | |||
| dative | praebentī | praebentibus | |||
| accusative | praebentem | praebēns | praebentēs | praebentia | |
| ablative | praebente, praebentī1 | praebentibus | |||
| vocative | praebēns | praebentēs | praebentia | ||
1When used purely as an adjective.