Definify.com
Definition 2025
praebitus
praebitus
Latin
Participle
praebitus m (feminine praebita, neuter praebitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praebitus | praebita | praebitum | praebitī | praebitae | praebita | |
| genitive | praebitī | praebitae | praebitī | praebitōrum | praebitārum | praebitōrum | |
| dative | praebitō | praebitō | praebitīs | ||||
| accusative | praebitum | praebitam | praebitum | praebitōs | praebitās | praebita | |
| ablative | praebitō | praebitā | praebitō | praebitīs | |||
| vocative | praebite | praebita | praebitum | praebitī | praebitae | praebita | |
References
- praebitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praebitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “praebitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.