Definify.com
Definition 2024
praecepturus
praecepturus
Latin
Participle
praeceptūrus m (feminine praeceptūra, neuter praeceptūrum); first/second declension
- about to take or seize
- about to anticipate
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praeceptūrus | praeceptūra | praeceptūrum | praeceptūrī | praeceptūrae | praeceptūra | |
| genitive | praeceptūrī | praeceptūrae | praeceptūrī | praeceptūrōrum | praeceptūrārum | praeceptūrōrum | |
| dative | praeceptūrō | praeceptūrō | praeceptūrīs | ||||
| accusative | praeceptūrum | praeceptūram | praeceptūrum | praeceptūrōs | praeceptūrās | praeceptūra | |
| ablative | praeceptūrō | praeceptūrā | praeceptūrō | praeceptūrīs | |||
| vocative | praeceptūre | praeceptūra | praeceptūrum | praeceptūrī | praeceptūrae | praeceptūra | |