Definify.com
Definition 2024
praecipiens
praecipiens
Latin
Participle
praecipiēns m, f, n (genitive praecipientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | praecipiēns | praecipientēs | praecipientia | ||
| genitive | praecipientis | praecipientium | |||
| dative | praecipientī | praecipientibus | |||
| accusative | praecipientem | praecipiēns | praecipientēs | praecipientia | |
| ablative | praecipientī | praecipientibus | |||
| vocative | praecipiēns | praecipientēs | praecipientia | ||
References
- praecipiens in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “praecipiens”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.