Definify.com

Definition 2024

praecuro

praecuro

Latin

Verb

praecūrō ‎(present infinitive praecūrāre, perfect active praecūrāvī, supine praecūrātum); first conjugation

  1. I arrange (etc) beforehand

Inflection

   Conjugation of praecuro (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praecūrō praecūrās praecūrat praecūrāmus praecūrātis praecūrant
imperfect praecūrābam praecūrābās praecūrābat praecūrābāmus praecūrābātis praecūrābant
future praecūrābō praecūrābis praecūrābit praecūrābimus praecūrābitis praecūrābunt
perfect praecūrāvī praecūrāvistī praecūrāvit praecūrāvimus praecūrāvistis praecūrāvērunt, praecūrāvēre
pluperfect praecūrāveram praecūrāverās praecūrāverat praecūrāverāmus praecūrāverātis praecūrāverant
future perfect praecūrāverō praecūrāveris praecūrāverit praecūrāverimus praecūrāveritis praecūrāverint
passive present praecūror praecūrāris, praecūrāre praecūrātur praecūrāmur praecūrāminī praecūrantur
imperfect praecūrābar praecūrābāris, praecūrābāre praecūrābātur praecūrābāmur praecūrābāminī praecūrābantur
future praecūrābor praecūrāberis, praecūrābere praecūrābitur praecūrābimur praecūrābiminī praecūrābuntur
perfect praecūrātus + present active indicative of sum
pluperfect praecūrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praecūrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praecūrem praecūrēs praecūret praecūrēmus praecūrētis praecūrent
imperfect praecūrārem praecūrārēs praecūrāret praecūrārēmus praecūrārētis praecūrārent
perfect praecūrāverim praecūrāverīs praecūrāverit praecūrāverīmus praecūrāverītis praecūrāverint
pluperfect praecūrāvissem praecūrāvissēs praecūrāvisset praecūrāvissēmus praecūrāvissētis praecūrāvissent
passive present praecūrer praecūrēris, praecūrēre praecūrētur praecūrēmur praecūrēminī praecūrentur
imperfect praecūrārer praecūrārēris, praecūrārēre praecūrārētur praecūrārēmur praecūrārēminī praecūrārentur
perfect praecūrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praecūrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praecūrā — — praecūrāte —
future — praecūrātō praecūrātō — praecūrātōte praecūrantō
passive present — praecūrāre — — praecūrāminī —
future — praecūrātor praecūrātor — — praecūrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praecūrāre praecūrāvisse praecūrātūrus esse praecūrārī praecūrātus esse praecūrātum īrī
participles praecūrāns — praecūrātūrus — praecūrātus praecūrandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
praecūrāre praecūrandī praecūrandō praecūrandum praecūrātum praecūrātū

References

Etymology

prae- +‎ curo

Pronunciation

Similar Results