Definify.com
Definition 2025
praedatorius
praedatorius
Latin
Adjective
praedātōrius m (feminine praedātōria, neuter praedātōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praedātōrius | praedātōria | praedātōrium | praedātōriī | praedātōriae | praedātōria | |
| genitive | praedātōriī | praedātōriae | praedātōriī | praedātōriōrum | praedātōriārum | praedātōriōrum | |
| dative | praedātōriō | praedātōriō | praedātōriīs | ||||
| accusative | praedātōrium | praedātōriam | praedātōrium | praedātōriōs | praedātōriās | praedātōria | |
| ablative | praedātōriō | praedātōriā | praedātōriō | praedātōriīs | |||
| vocative | praedātōrie | praedātōria | praedātōrium | praedātōriī | praedātōriae | praedātōria | |
References
- praedatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedatorius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “praedatorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.