Definify.com
Definition 2025
praedatus
praedatus
Latin
Participle
praedātus m (feminine praedāta, neuter praedātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praedātus | praedāta | praedātum | praedātī | praedātae | praedāta | |
| genitive | praedātī | praedātae | praedātī | praedātōrum | praedātārum | praedātōrum | |
| dative | praedātō | praedātō | praedātīs | ||||
| accusative | praedātum | praedātam | praedātum | praedātōs | praedātās | praedāta | |
| ablative | praedātō | praedātā | praedātō | praedātīs | |||
| vocative | praedāte | praedāta | praedātum | praedātī | praedātae | praedāta | |
References
- praedatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praedatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “praedatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to go in search of plunder, booty: praedatum ire
- to go in search of plunder, booty: praedatum ire