Definify.com
Definition 2025
praedicaturus
praedicaturus
Latin
Participle
praedicātūrus m (feminine praedicātūra, neuter praedicātūrum); first/second declension
- about to proclaim, about to declare publicly
- about to announce, about to make known
- about to praise, about to commend, about to extol
- (Ecclesiastical)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praedicātūrus | praedicātūra | praedicātūrum | praedicātūrī | praedicātūrae | praedicātūra | |
| genitive | praedicātūrī | praedicātūrae | praedicātūrī | praedicātūrōrum | praedicātūrārum | praedicātūrōrum | |
| dative | praedicātūrō | praedicātūrō | praedicātūrīs | ||||
| accusative | praedicātūrum | praedicātūram | praedicātūrum | praedicātūrōs | praedicātūrās | praedicātūra | |
| ablative | praedicātūrō | praedicātūrā | praedicātūrō | praedicātūrīs | |||
| vocative | praedicātūre | praedicātūra | praedicātūrum | praedicātūrī | praedicātūrae | praedicātūra | |