Definify.com
Definition 2025
praemonitus
praemonitus
Latin
Participle
praemonitus m (feminine praemonita, neuter praemonitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | praemonitus | praemonita | praemonitum | praemonitī | praemonitae | praemonita | |
| genitive | praemonitī | praemonitae | praemonitī | praemonitōrum | praemonitārum | praemonitōrum | |
| dative | praemonitō | praemonitō | praemonitīs | ||||
| accusative | praemonitum | praemonitam | praemonitum | praemonitōs | praemonitās | praemonita | |
| ablative | praemonitō | praemonitā | praemonitō | praemonitīs | |||
| vocative | praemonite | praemonita | praemonitum | praemonitī | praemonitae | praemonita | |
References
- praemonitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praemonitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “praemonitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.