Definify.com
Definition 2025
praetexens
praetexens
Latin
Participle
praetexēns m, f, n (genitive praetexentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | praetexēns | praetexentēs | praetexentia | ||
| genitive | praetexentis | praetexentium | |||
| dative | praetexentī | praetexentibus | |||
| accusative | praetexentem | praetexēns | praetexentēs | praetexentia | |
| ablative | praetexente, praetexentī1 | praetexentibus | |||
| vocative | praetexēns | praetexentēs | praetexentia | ||
1When used purely as an adjective.