Definify.com
Definition 2025
prodictus
prodictus
Latin
Participle
prōdīctus m (feminine prōdīcta, neuter prōdīctum); first/second declension
- defered
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | prōdīctus | prōdīcta | prōdīctum | prōdīctī | prōdīctae | prōdīcta | |
| genitive | prōdīctī | prōdīctae | prōdīctī | prōdīctōrum | prōdīctārum | prōdīctōrum | |
| dative | prōdīctō | prōdīctō | prōdīctīs | ||||
| accusative | prōdīctum | prōdīctam | prōdīctum | prōdīctōs | prōdīctās | prōdīcta | |
| ablative | prōdīctō | prōdīctā | prōdīctō | prōdīctīs | |||
| vocative | prōdīcte | prōdīcta | prōdīctum | prōdīctī | prōdīctae | prōdīcta | |
References
- prodictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “prodictus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.