Definify.com
Definition 2025
propitiatorius
propitiatorius
Latin
Adjective
propitiātōrius m (feminine propitiātōria, neuter propitiātōrium); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | propitiātōrius | propitiātōria | propitiātōrium | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōria | |
| genitive | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōriī | propitiātōriōrum | propitiātōriārum | propitiātōriōrum | |
| dative | propitiātōriō | propitiātōriō | propitiātōriīs | ||||
| accusative | propitiātōrium | propitiātōriam | propitiātōrium | propitiātōriōs | propitiātōriās | propitiātōria | |
| ablative | propitiātōriō | propitiātōriā | propitiātōriō | propitiātōriīs | |||
| vocative | propitiātōrie | propitiātōria | propitiātōrium | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōria | |
Derived terms
Descendants
- English: propitiatory
References
- propitiatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “propitiatorius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.