Definify.com
Definition 2025
proruptus
proruptus
Latin
Participle
prōruptus m (feminine prōrupta, neuter prōruptum); first/second declension
- burst forth
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | prōruptus | prōrupta | prōruptum | prōruptī | prōruptae | prōrupta | |
| genitive | prōruptī | prōruptae | prōruptī | prōruptōrum | prōruptārum | prōruptōrum | |
| dative | prōruptō | prōruptō | prōruptīs | ||||
| accusative | prōruptum | prōruptam | prōruptum | prōruptōs | prōruptās | prōrupta | |
| ablative | prōruptō | prōruptā | prōruptō | prōruptīs | |||
| vocative | prōrupte | prōrupta | prōruptum | prōruptī | prōruptae | prōrupta | |
References
- proruptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- proruptus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “proruptus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.