Definify.com
Definition 2025
punctatus
punctatus
Latin
Adjective
punctātus m (feminine punctāta, neuter punctātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | punctātus | punctāta | punctātum | punctātī | punctātae | punctāta | |
| genitive | punctātī | punctātae | punctātī | punctātōrum | punctātārum | punctātōrum | |
| dative | punctātō | punctātō | punctātīs | ||||
| accusative | punctātum | punctātam | punctātum | punctātōs | punctātās | punctāta | |
| ablative | punctātō | punctātā | punctātō | punctātīs | |||
| vocative | punctāte | punctāta | punctātum | punctātī | punctātae | punctāta | |
Related terms
References
- PUNCTATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)