Definify.com
Definition 2025
racematus
racematus
Latin
Adjective
racēmātus m (feminine racēmāta, neuter racēmātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | racēmātus | racēmāta | racēmātum | racēmātī | racēmātae | racēmāta | |
| genitive | racēmātī | racēmātae | racēmātī | racēmātōrum | racēmātārum | racēmātōrum | |
| dative | racēmātō | racēmātō | racēmātīs | ||||
| accusative | racēmātum | racēmātam | racēmātum | racēmātōs | racēmātās | racēmāta | |
| ablative | racēmātō | racēmātā | racēmātō | racēmātīs | |||
| vocative | racēmāte | racēmāta | racēmātum | racēmātī | racēmātae | racēmāta | |
Related terms
Descendants
- Portuguese: racimado
 
References
- racematus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - Félix Gaffiot (1934), “racematus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.