Definify.com
Definition 2025
rajt
rajt
Hungarian
Interjection
rajt
- go!
Noun
rajt (plural rajtok)
- start (beginning point of a race)
Declension
| Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | rajt | rajtok |
| accusative | rajtot | rajtokat |
| dative | rajtnak | rajtoknak |
| instrumental | rajttal | rajtokkal |
| causal-final | rajtért | rajtokért |
| translative | rajttá | rajtokká |
| terminative | rajtig | rajtokig |
| essive-formal | rajtként | rajtokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | rajtban | rajtokban |
| superessive | rajton | rajtokon |
| adessive | rajtnál | rajtoknál |
| illative | rajtba | rajtokba |
| sublative | rajtra | rajtokra |
| allative | rajthoz | rajtokhoz |
| elative | rajtból | rajtokból |
| delative | rajtról | rajtokról |
| ablative | rajttól | rajtoktól |
| Possessive forms of rajt | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | rajtom | rajtjaim |
| 2nd person sing. | rajtod | rajtjaid |
| 3rd person sing. | rajtja | rajtjai |
| 1st person plural | rajtunk | rajtjaink |
| 2nd person plural | rajtotok | rajtjaitok |
| 3rd person plural | rajtjuk | rajtjaik |
Synonyms
Derived terms
- rajtol
Etymology 2
raj + -t (“accusative suffix”)
Noun
rajt
- accusative singular of raj